ZEYTİNYAĞLI SEMİZOTU ve 'Bu Duygu SANAL Değil'

"BÖ 2011 ödül gecesinden sonra hayatımda inanılmaz değişiklikler oldu. Yoğunluktan başımı kaldıramı..."

Yok yahu birşey olduğu yok ! Böyle bir giriş yapayım belki havalı olur dedim. Ama adeta tiksindirici oldu :)

İyiki yeni hikayeme "aman hayatımda şu değişti , şöyle doluyum , böyle fırsatım yok , vay efendim çok yorgunum" gibi bir cümleyle başlamıyorum.

Yani evet esasında yorgunum ama bunun Blog Ödülleri'yle bir alakası yok. Malum öğretmenlikten mütevellî karne gününün yaklaşması münasebetiyle sınavlar , notlar , bir sürü alengirli gereksiz iş peşinde koşmaktaydım. Bunun yanında bir de hergün 3-5 koli doldurup bantlama işi var ki 11 gündür devam etmeme rağmen henüz bitirebilmiş değilim. 14 ay önce taşındığım zamana kıyasla mutfak eşyam iki katına çıkmış. Ama bunun benim yemek fotoğrafı çekme aşkımla alakası yok. Aksine hiç müsrif değilimdir. Duyan , bilen arkadaşlarım , dostlarım gördükleri güzel , enteresan ne varsa alıp getiriyorlar . Aslında bu mutfak eşyalarının yarısını onlara koliletmem gerektiği anlamına geliyor değil mi ? Bu noktayı unutmuşum !!

Hâsılı kelâm ; BÖ 2011 ödül gecesinden sonra hayatımda inanılmaz değişiklikler oldu. Yoğunluktan başımı kaldıramıyorum (yok hallüsinasyon değil aynı cümleye döndük). Çünkü bu eşyaları toparlama işine ödül gecesinden döndüğümüzün ertesi günü başladık. Başladık dememin sebebi o 2gün boyunca eşimin bana yardım ediyor olmasıydı. Ama o gitti evin kolileme yükü bana kaldı. Hayal edin , koca ev , ağzına kadar dolu dolaplar , 50-55 civarında katlanıp doldurulması gereken koli , yıkanacak örtü , minder kılıfı , halı vs. ve ben ... Yeterince acıklı değil mi ?

Hadi siz okumaya devam edin (İlerde enteresan şeyler anlatıyorum). Benim gidip biraz acınası halime ağlamam lazım !

Buyrun , kışın kendini kar ile değil de bahar güneşi ile gösterdiği 1 ay öncesinden kalma bir yaz sebzesi hikayesi :

Malzemeler (4 kişilik)

1 kilo ayıklanmış semizotu
1 orta boy soğan
1 tatlı kaşığı domates salçası
1 çay kaşığı toz kırmızı biber
5 yemek kaşığı zeytinyağı
1 silme çay kaşığı toz şeker
1 çay bardağı su (gerek görülürse ilave etmek için)

Yapılışı :

-Semizotunu saplarından ayırıp bol suda yıkayın.İri parçalar halinde doğrayın. Sapları atmayın, onları da minik minik doğrayıp hazır edin.
-Soğanı münük küpler halinde doğrayıp zeytinyağı ile hafif pembeleşene dek kavurun.
-Salçayı ilave edip birkaç dakika daha kavurmaya devam edin.
-Semizotunu ve saplarını ilave edip karıştırın .Kısık ateşte kapağı kapalı olarak suyunu salmasını bekleyin.
-Semizotu suyunu bırakınca toz kırmızı biber ve toz şekeri ilave edip karıştırın. Eğer semizotu yeterince su bırakmamışsa , pişerken yanacak gibiyse 1 çay bardağı suyu tencerede gezdirin. Kısık ateşte pişmeye bırakın.
-Pişip soğuyan semizotunu yoğurt ve karabiber ile servis edin.

Blog Ödülleri'nden döndüğümüz gecenin sabahı okula gittiğimde çok güzel bir sürprizle karşılaştım. İstanbul'dan sabah 4te dönebildiğimiz için okula gelirken azamî miktarda uyumayı seçip kahvaltı yapmamıştım. Okulda bana bir paket geldiğini söylediler, paketimi alıp sınıfın yolunu tuttum. Üzerinde yazan isme bakınca kimden geldiğini tahmin etmiştim. Tahmin edemediğim şeyse içinden çıkanlardı :

Aç olmama rağmen gördüğüm ilkşey bu cici kurabiyeler değildi. Çünkü o kadar hoş bir kutuya sarışmışlardı ki kutuyu açmak yerine doğrudan kartpostalı açıp keyifle okumaya başladım.

Dilek kartta o kadar anlamlı, o kadar sevgi dolu cümleler kurmuştu ki "bu söylenenler bana mı?" diye sorgulamadan edemedim... Kendi elleriyle yaptığı kurabiyeler , bembeyaz ipten , üzeri gri pullarla işli  (tam benim yemek takımlarıma, masa örtüsü takımlarıma uygun olarak) peçete halkaları ve uzunca bir metin halinde yazılmış 2012 dilekleri beni çok mutlu etti. Mutlu etmesinin de ötesinde burda yalnızca blog yazmadığımı , farklı dünyalara girip kendi dünyama başkalarını (ve hiç görmediğim , bilmediğim insanları) kabul ettiğimi birkez daha anladım. Bloglarda sıradan , anlamsız , gereksiz şeyler paylaşıldığını düşünenler hiçbir zaman bu duyguyu yaşayamayacaklar. Birileri , hem de sizi hiç tanımayan birileri sizi önemseyebiliyor , bu inanılmaz ! 

Aynı şekilde siz de başkalarının ne düşündüğünü (başka herkesin değil tabi ki!) önemsiyorsunuz. Artık Dilek için ne ifade ettiğimi çok daha iyi biliyorum. Umarım aramızda kurulan bu dostluk biraraya gelip kahve içmeye kadar sürükler bizi :)

Dilek demişken , bilmeyenler için şöyle bir hatırlatma yapayım ; ısrarla takip ettiğim ender blog yazarlarından biridir. Onun bloğundaki bol çeşitliliği görünce kendime "yemek blog yazarı" demekte bir süre zorlanmıştım (artık alıştım) . Yani anlayacağınız durmadan yeni tarifler deneyen , geleneksel lezzetlerden de hiçbir zaman vazgeçmeyen , inanılması güç ama 2 kocaman oğlu olan (yanlış hatırlamıyorsam 2 :) üstelik az buz da değil bu kocamanlık üniversite seviyesinde) , aradığınız her tarifi bulabileceğiniz çok hoş bir bloga sahip.

Gitmek isteyene kolay bir yol sunayım  IHLAMURCUM ...

Velhasıl , yaşadıklarımızı paylaştığımız yer sanal bile olsa hissetiklerimiz SANAL değil , bu duygu SANAL olamaz !

Gerçekçi dostluklarla kalın ...

(Kurabiyelerin neredeyse hepsini dakkasında mideye indirdim , taptazeydiler ...)

 

LeylaK

Categories: SEBZE YEMEKLERİ

Share This